لیپوماتیک روش جدیدتری است که در زمان تخلیه چربی، به سلول های چربی هیچ آسیبی نمی رساند . در نتیجه امکان استفاده از سلول های چربی برای تزریق به سایر نقاط بدن وجود دارد.
اما این امکان در روش لیپوساکشن وجود ندارد.
در لیپوماتیک شکستن سلول های چربی به کمک ارتعاشات است و حرارت سبب از بین رفتن چربی نمی شود. ولی در لیپوساکشن این اتفاق بوسیله حرارت صورت می گیرد.

در نتیجه درد، عوارض و... در لیپوماتیک کمتر است.

لیپوماتیک با یک کانول ای که به طور خودکار 360 درجه چرخش می کند،کار می کند.
این حرکت چرخشی اجازه می دهد تا چربی به طور خودکار تحریک شود.
این روش بسیار امن و در عین حال مؤثر است و اگر در طول عمل جراحی، اقدامات ایمنی لازم انجام شود، خطرات کمی دارد.
روش کار این دستگاه؛ جراحان را قادر می سازد با دقت در فرایند تخلیه چربی تمرکز کنند.
در لیپوماتیک، جراح برش را در ناحیه مورد نظر ایجاد می کند، سپس تونل هایی ایجاد می کند تا دستگاه کانولا بتواند به مقادیر چربی دسترسی پیدا کند. در حین این روش درد وجود ندارد . طی ارتعاشات سلول های چربی شکسته می شود و از بدن خارج می شود.

روش های لاغری

چاقی مفرط یکی از ناهنجاری های فیزیولوژیکی است که گریبان بسیاری از افراد اعم از زنان و مردان را گرفته است. در بسیاری از موراد چاقی نتیجۀ ساختار ژنتیکی و خصیصه های فیزیولوژیکی خاصی است که افراد حامل آنها می باشند. در بسیاری دیگر از موارد چاقی نتیجۀ محیطی است که فرد در آن قرار می گیرد و مثلا از غذاهای چرب و شیرین استفاده می کند. امروزه به کمک علم پزشکی روش های لاغری بسیار متنوعی ارائه شده است که هر کدام از این روش ها با توجه به ساختمان فیزیولوژیکی خاصی که افراد دارند ممکن است از یک فرد به فرد دیگر تفاوت یابند. برخی از روش های لاغری تهاجمی هستند و تغییرات مورد نیاز را در بدن فرد بوسیلۀ عمل های جراحی ایجاد می کنند. روش های لاغری دیگری نیز وجود دارند که غیرتهاجمی هستند و بدون عمل جراحی سعی در اعمال تغییرات لازم در جهت لاغر شدن فرد دارند. برخی روش های لاغری صرفا دارو درمانی هستند و روش های لاغری دیگری نیز وجود دارند که با ایجاد تغییراتی در حجم معده یا روده افراد در پی لاغر ساختن آنها هستند.

لیپولیز

لیپولیز از جمله روش های لاغری است که خود در طیفی از متدها تعریف می شود و توسط بعضی از پزشکانی که جراحی های لاغری را انجام می دهند استفاده می شود. لیپولیز به معنای شکستن بافت سلول های چربی می باشد که امروزه عمدتا به عنوان روشی برای تخریب چربی شناخته می شود. لیپولیز صرفا محدود به لیپولیز لیزری نمی شود و انواع قدیمی تر لیپولیز نیز وجود دارند که همچنان مورد استفاده پزشکان قرار می گیرند. برای مثال بعضی اوقات لیپولیز به وسیلۀ امواج مافوق صوت صورت می گیرد که به این روش لیپولیز لیپوساکشن اولتراسونیک یا لیپولیز اولتراسونیک می گویند. هدف در لیپولیز اولتراسونیک همچون سایر روش های لیپولیز تخریب بافت چربی با استفاده از امواج مافوق صوت می باشد. یکی از عمده ترین ضعف های این روش لیپولیز این است که پس از تخریب بافت چربی، باعث افتادگی پوست و باقی ماندن چروک هایی روی پوست می شود. یکی از جدیدترین روش های لیپولیز، لیپواسکالپچر یا استفاده از لیزر در لیپولیز می باشد. در این روش لیپولیز از اشعه لیزر برای شکستن سلول های چربی استفاده می شود. این روش در سال 2006 به تأیید سازمان دارو و غذای آمریکا رسیده است و امروزه توانسته است در سطحی جهانی پذیرفته شود. در این روش لیپولیز از لیزر Diode استفاده می شود که به صورتی پالسی به کار می رود. در لیپولیز لیزری باید از بی حسی موضعی استفاده کرد. در این روش لیپولیز سوراخ هایی به عمق یک یا دومیلیمتری روی پوست ایجاد می شود و فیبرنوری باریک وارد نواحی سوراخ شده روی پوست می شوند. برای افرادی که دارای چاقی خفیف یا متوسط هستند استفاده از لیزر لیپولیز می تواند بسیار مفید و کارا می باشد. این افراد دیگر نیازی به ساکشن ندارند و همین شکل از لیپولیز می تواند چربی های اضافی را در قسمت های مختلف بدن آنها بزداید. اما در مقابل افرادی که از چاقی شدید رنج می برند علاوه بر استفاده از لیپولیز لیزری برای از بین بردن چربی های سطحی، برای تخلیه چربی هایی که در لایه های عمیق تر قرار دارند به لیپوساکشن نیاز خواهند داشت. یکی از مهمترین مزایای لیپولیزر نسبت به سایر روش های لیپولیز این است که پس از استفاده از این روش پوست فرد دچار افتادگی نمی شود و در بسیاری از موارد نیز به کشیده شدن و سفت شدن پوست نیز منجر می شود. در صورت استفاده از لیزر در لیپولیز، چربی تخریب شده در زیر پوست معمولا در طول زمان جذب بدن می شود و یا به راحتی از آن خارج می شود و به همین دلیل ناهمواری یا افتادگی خاصی روی پوست ایجاد نمی شود. با توجه به عوارض بسیار کمتر لیپولیز از طریق لیزر امروزه بسیاری از پزشکان و متخصصان زیبایی به این روش روی آورده اند و متقاضیان زیادی نیز برای این روش لاغری وجود دارند.

کارگردان : Joseph Kosinski

نویسندگان : Sean Flynn, Ken Nolan

بازیگران : Josh Brolin, Miles Teller, Jeff Bridges

خلاصه داستان : این فیلم داستان واقعی آتش نشانان دلیری را به تصویر می‌کشد که ریسک بالایی را می‌پذیرند تا شهری را از آتش نجات دهند.

داستان‌های برگرفته از زندگی قهرمانان و فداکاران بسیارند، اما‌ فیلم‌های خوب کمی بر اساس این داستان‌ها ساخته شده‌اند. «تنها دلیران» روایت دلاوران کوهستان «گرانیت» و چالش‌های پیش رویشان در بهبوهه آتش‌سوزی‌های منتهی به سال ۲۰۱۳ است. اگرچه شاید فیلم کمی طولانی بنظر برسد، اما هم از نظر احساسی قوی‌ست و هم از نظر دراماتیک ارضا کننده است و اگر یک ساعت اول فیلم بگونه‌ای ساخته شده که بنظر میرسد سازندگان آن قصد دارند با پیش زمینه‌های فراوان و نیز زمینه‌سازی فیلم را کش بدهند، در عوض نیم ساعت پایانی فیلم بخوبی سرهم بندی شده است. کارگردان اثر «جوزف کوزینسکی» علیرغم شهرتش در رفع و رجوع مشکلات فنی «میراث ترون» نشان داد که رگ خواب مخاطب را نیز در دست دارد.

Only the Braveنمیخواهم جزئیات را برای کسانی‌ که نمیدانند ( یا فراموش کرده‌اند ) در آتش‌سوزی تپه «یارنل» در ژوئن سال ۲۰۱۳ چه اتفاقی افتاد آشکار کنم، اما داستان «تنها دلیران» به حادثه مذکور منجر میشود که صحنه پایانی و دراماتیک فیلم را شامل میشود. بخش اول فیلم شامل جزئیات شکل‌گیری دسته دلاوران کوهستان «گرانیت» از زمان تمرین/انتخاب ( گروه پشتیبان ) تا آمادگی کامل دسته دلاوران در سال ۲۰۰۸ میشود. اگرچه دسته «دلاوران کوهستان گرانیت» متشکل از بیست مرد بود، اما تمرکز فیلم تنها بر دو تن از آنان است و سایرین در کسوت نقش‌های مکمل به تصویر درآمده‌اند. «اریک مارش» ( جاش برولین ) رهبر/سرپرست گروه و کارآموز جوانش «برندن مک دونا» ( میلز تلر ). اگرچه عناصر فیلم آشنا و گفتگوها و نحوه روایی نیز کلیشه‌ای هستند، اما شخصیت‌ها بخوبی شکل گرفته‌اند. نقش‌ها با قدرت ایفا شده‌اند و حس اتحاد بین اعضای دسته به خوبی به چشم میخورد

«کوزینسکی» از فیلمنامه‌ای که مزید شهرت «کن نولان» و «اریک وارن سینگر» بود ( بر اساس مقاله‌ای از «شان فلین» بنام «راه خروجی نیست» چاپ شده در مجله «جی‌کیو» ) اثری درخور واقعیت پدید آورد. اگرچه فیلم در «آریزونا» تصویربرداری نشده، اما اکثر لوکیشن‌ها در «مکزیک» چشم‌اندازی مشابه دارند. صحنه‌هایی که شامل آتش‌سوزی هستند نه تنها آموزنده‌اند ( حداقل برای کسانی که تنها با نحوه اطفا حریق شهری آشنایی دارند ) بلکه تاثیرگذار نیز هستند. حتی اگر در تهیه فیلم از جلوه‌های ویژه کامپیوتری استفاده شده باشد ( که با توجه به پیش‌زمینه‌ای‌ که از «کوزینسکی» سراغ داریم و نیز گستردگی آتش در جنگل محتمل بنظر میرسد ) باز هم چیزی از یکپارچگی آن کم نخواهد شد. در فیلمهای اینچنینی که شامل شخصیت‌های حقیقی در بازسازی دقیق وقایع تاریخی میشوند جلوه‌های بصری خوب میتوانند به ترقی داستان کمک کنند. ( و زمانی هم که این کار به خوبی انجام میشود کسی متوجه آن نمیشود. )

Only the Brave«جاش برولین» و «میلز تلر» تنها بازیگرانی بودند که بیش از نقش‌های فرعی با داستان همسو بودند. اجرای «برولین» قدرتمند و مطمئن است. «اریک» هنگام کار آرام و ساکت است اما خارج از حیطه کاری هر لحظه آماده انفجار و فوران است. شخصیت «برندن» که توسط «تلر» ایفا میشود در مسیر رستگاری قرار دارد چراکه قصد دارد زندگی بی هدفش را کنار بگذارد و بتواند برای دختر نوزادش پدری کند. «جنیفر کانلی» ( در نقش همسر «اریک» )، «جف بریجز» ( که در نقش رئیس «اریک» بوضوح رفتار عجیبی از خود بروز میدهد )، «جیمز بجدال» ( در نقش معاون «اریک» ) و «تیلور کیش» ( در نقش «کریس مکنزی، یکی از دلاوران کوهستان گرانیت ) نقش‌های فرعی را برعهده دارند.

Only the Braveشاید قویترین چیزی که میتوان در مورد فیلم گفت این باشد که «تنها دلیران» داستان مردان است، نه آتشی که با آنان در جنگ است. فیلم اصرار دارد آتش‌سوزی جنگل را کار اشرار جلوه دهد درحالیکه اینها نیروهای طبیعت هستند- خطرناک، مخرب و حیله‌گر، اما برای همسویی بیشتر با عرف داستانی تجسم نیافته‌اند. اینکه پیشرفت داستانی «تنها دلیران» سرعت منظمی ندارد بخشی به این خاطر است که برای توضیح هیچیک از لحظات فیلم از پیش‌ بسترسازی نشده است. در عوض با مجموعه داستانی از برادری مواجه هستیم که علیرغم اوج و نتیجه قابل تشخیص زمان فیلم را صرف بسط و شرح یک لحظه نمیکند ( اگرچه فیلم شامل پیش درآمدهای زیادی میشود ).

در یک تصادف ناراحت کننده این فیلم در یکی از مخرب‌ترین فصول آتش‌سوزی سال‌های اخیر روانه سینما میشود. البته در این مورد نمیتوان انگشت اتهام را به سمت «کلمبیا پیکچرز» گرفت چراکه زمان اکران فیلم ماه‌ها پیش از این تعیین شده است. با این وجود سطح آگاهی در حال حاضر افزایش یافته و توانایی «تنها دلیران» در نشان دادن خطرات و روش‌های مقابله آتش‌نشان‌ها در شرایط چنینی ممکن است حس سپاسگزاری مخاطب را نسبت به شغلی چنین خطرناک افزایش دهد ( و البته اهمیت پیروی از فرمان تخلیه ). «تنها دلیران» یک‌ اکشن پیش پا افتاده و‌ مسخره مثل «طوفان آتش» نیست بلکه درامی جدی با شخصیت‌هایی واقعی و شرایط قابل باور است.

اختصاصی نقدفارسی

مترجم: محمد قاسمی